Jednym z charakterystycznych rodzajów muzyki okazuje się blues rock. To styl wyróżniany w obrębie gatunku stricte rockowego, stanowiący jednocześnie mix dźwięków bluesowych. Pierwszy raz tego typu utwory zaczęły pojawiać się na scenach w latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku. Było to na obszarze Stanów Zjednoczonych i równocześnie w Wielkiej Brytanii.
Jako reprezentantów tego gatunku uznaje się Alexisa Kornera, Paula Butterfielda oraz Johna Mayalla. Wszyscy oni oraz ich następcy, który wpisywali się ze swą twórczością w blues rock, mieli jedno wspólne dążenie – odbudować wartość klasycznego bluesa, który w połowie lat sześćdziesiątych minionego stulecia był mocno zapomniany. Niekiedy na ten styl mówiono, iż jest to prędzej estetyka rockowa, aniżeli odrodzenie bluesa w jego pierwotnym wydaniu. W konsekwencji tego w odniesieniu do omawianego gatunku muzycznego wykształciło się nazewnictwo biały blues.
Cechą charakterystyczną blues rocka okazuje się bazowanie na swego rodzaju improwizacji, jaka wykazuje związek z improwizacją typowo bluesową. Ponadto nie ma blues rocka bez dwunastotaktowej struktury, która dla klasycznego bluesa jest podstawą. Dodatkowo, znawcy odmiany tu opisywanej wskazują na nieco silniejszy riff gitarowy a także dużo szybsze tempo grania.
Kluczową rolę w blues rocku pełni odpowiedni dobór instrumentów muzycznych, w tym przypadku istotna jest między innymi gitara elektryczna, ale także perkusja oraz gitara basowa. Nie bez znaczenia okazuje się też wokal, który powinien być, ale nie zawsze w bluesowo rockowych utworach występuje. Czasami twórcy ograniczają się wyłącznie do partii instrumentalnych. Poza tym, powszechne są tam też instrumenty klawiszowe w tym fortepian czy syntezator.